Ten sam

popełniasz te same błędy, bo niczego się nie uczysz
nie chcesz się uczyć, by naprawić to co zepsute
to łatwiejsze niż spojrzeć sobie w twarz, 
powiedzieć wprost: "To ja jestem problemem"
nie posypujesz głowy popiołem
ale ja znam prawdę, nie zapobiegasz swoim błędom,
popełniasz je wciąż, na nowo, powielając schematy 
One cię nie uleczą, więc przestań szukać nie tam, gdzie trzeba
bo jesteś jak pokoleniowa trauma, którą im przekazujesz

Obrączka

na palec wsuwasz błyszczącą obrączkę,
swoimi zwinnymi dłońmi jako obietnicę, 

przysięgę, odzwierciedlenie słów,
ważnych słów, wielkich słów, 
a może jednak pustych słów? 
ciąży mi jednak, niczym kajdany, krępując moje ruchy, 

jest to dosłowna błyszcząca, złota klatka
więc niewiele ma wspólnego z wielkimi uczuciami
dłoń mam ciężką, jak z ołowiu, 

uwalniam się w końcu, 

obrączka z białego złota upada na podłogę,

a ty wylewasz łzy, rzewne łzy
i mówisz swoje wielkie słowa, ważne słowa, 
ale to puste słowa, fałszywe słowa
i te wielkie krokodyle łzy