Roczarowanie

Jest raczej (nie) w porządku,
czasem łapię się na tym,
że moje oczy stają się mokre.
Tak znienacka, niezapowiedzianie.
Dociera do mnie, że to Ty,
bo to Ty jesteś rozczarowaniem, a ono...
Doprowadza mnie do łez, a ono...

Rozczarowanie ma Twoje imię.

Jest tak żałośnie, 

że wydaje się jakby wszystko było już przesądzone,

moje oczy widziały już wystarczająco,

uszy usłyszały większość z możliwych, 

na tym brudnym świecie, obelg.

Chleje na umór, rano rzygam, 

poprzedniego dnia oprocentowanym napojem.
Chodzę wkurwiona na świat, przez Ciebie

Po co, robisz nadzieje?

Po co, zachowujesz się w taki sposób?

Wszystko Ci wolno, w końcu...

Jesteś panem śmierci, panem życia, panem sytuacji

i jak lalkarz możesz sterować moimi ruchami, 

idź w prawo, płacz w tej chwili, śmiej się potem, 

zakochaj, uwierz... będzie fajnie.

Umrzyj, przecież przedstawienie kiedyś się skończy