słów, dłoni, ciepła, wspólnych śniadań
życie toczy się własnym torem
czas nigdy się nie zatrzymuje
musisz to nadrobić
niczym pracę domową
odpokutować
by nie popełnić tego błędu ponownie
ucałować miejsca nieucałowane
dotknąć od dawna niedotkniętych
przypomnieć to, co zostało zapomniane
zaleczyć rany, które zostały zadane
lata z Tobą, są niczym przy wiekach bez Ciebie,
idąc sama przez las za mgłą
licząc, że to już ostatni raz
kiedy Cię tu ze mną nie było
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz