Nie próbuj być zagadką. Nie wychodzi ci.
Nie udawaj nikogo. Nie polubią cię.
Wyrzutków się nie lubi. Nikt cię nie lubi.
Skocz z dachu. Nienawidzisz być kwiatkiem.
Wolisz być aktywnym wulkanem.
Niszczyć wszystko co spotkasz na swojej drodze.
Rozkochiwać delikatne niewiasty, wyzbywając resztek zahamowań.
Bawisz się świetnie. Nie musisz zaprzeczać. Nikt ci nie wierzy.
Wszyscy proszą byś zapomniał. Robisz na przekór.
Toniesz w morzu kłamstw. Dobrze ci z tym.
Nawet się nie bronisz. Niczego nie zmieniasz.
Czekasz uparcie na gest. Słowo.
Wiesz, że to czego pragniesz nigdy nie nastąpi. A jednak wciąż wierzysz.
Jesteś głupim i łatwowiernym, skrzywdzonym dzieciakiem.
Naopowiadane bajeczki zawładnęły twoim umysłem.
Sterują tobą jak laleczką. Dobrze ci z tym.
Nie potrafisz przyznać się do błędu. On był błędem.
Nic nie dzieje się przypadkiem. Wszystko ma swój dogłębny sens.
Twoje cierpienie również. Twoje łzy, rozczarowania, naiwności.
Wypalone papierosy. Skoki na główkę. Głębokie przemyślenia nocą.
Późne godziny poświęcone myśleniu. O czymś co nie miało miejsca.
Nie miało prawa bytu. W naszej galaktyce.
Wyrzutków nikt nie kocha. Bajki zawsze kończą się dobrze. Nie twoja.
Płaczesz w pachnącą poduszkę. Tak by nikt nie usłyszał.
Tłumiąc każdy spazm. Wołasz: 'zrób to'
Nie zrobił. Ani dziś. Ani jutro.
Zapomnij. Wyrzuć z pamięci. Wraku człowieka.
Każdy gest sprawia Ci ból.
Jego brak powoduje osłupienie.
Mija tydzień. Mija tygodni dwa. A za nimi kolejne dwa.
Nie spodziewaj się niczego. Tylko niespodzianki są przyjemne.
Niespodziewane. Nieprawdopodobne.
Nie stanie się. Życie to nie bajka.
Nikt nie kocha wyrzutków.
to jest po prostu piękne
OdpowiedzUsuńTak jak moje wnętrzności.
UsuńW tych słowach jest dużo prawdy, są takie smutne i przygnębiające, ale w tym także dziwnie prawdziwe. To, co tu piszesz w ogóle jest takie jakby tajemnicze, wzruszające i pełne emocji.
OdpowiedzUsuńCo ja mam Ci powiedzieć? Chyba to, że jesteś genialna i że cholernie mnie inspirujesz. Każde słowo, jakie tutaj czytam wprawia mnie w taki stan, którego nie potrafię dokładnie scharakteryzować. Piękne ♡
OdpowiedzUsuńZajrzałam tu po raz kolejny i postanowiłam dopiero teraz skomentować. Wszystkiego jeszcze nie przeczytałam, jednak to co już zaczęłam zapadło mi w pamięć. Co do tego wiersza, powiem tak ja zawsze byłam wyrzutkiem i szczerze mówiąc nie żałuję, bo przynajmniej jestem sobą a nie jakaś kolejna kopią lalki barbie. Nikt mnie nie lubi i z tym też się pogodziłam a miłość to tylko iluzja, która jest jak bańka mydlana. Masz u mnie plusa za "Amazing" słuchając tej pięknej melodii i czytając Twoje małe arcydzieła, te dwie rzeczy uzupełniają się. Wiem, że ten komentarz jest bez ładu i składu. Na koniec chciałabym Ci powiedzieć, że to nie Twoja wina, chyba wiesz o co chodzi. To chyba wszystko. A jednak nie, to nie wszystko. Zainspirowałaś mnie do napisania drugiego rozdziału. Cieszysz się? Nie? Trudno, nie umrę z tego powodu bo już od dawna jestem martwa.
OdpowiedzUsuńLisa Rowe to ma sens - odludek, indywidualista to oryginał, nie wzoruje się na nikim, jest sobą, sam kreuje siebie, swój charakter, to jest cudowne i jakże mądre.
OdpowiedzUsuń