9.

Nie… nigdy nie będziemy ta­cy jak przedtem. 

Wszys­tko umarło. 

Wy­daje Ci się że żyjesz… mi też. 

Tak nap­rawdę to zos­tały z nas mar­ne kreatu­ry. 

Jes­teśmy jak ur­ny pog­rze­bane w ziemi, 

a wewnątrz znaj­dują się nasze nig­dy niespełnione marze­nia i pla­ny. 

Jes­teśmy jak plas­ti­kowe wor­ki na zwłoki… 

w których pog­rze­bana zos­tała miłość.